آفتابگردان هیچ چیز را با خورشید

اشتباه نمی گیرد ؛ اما انسان همه چیز را با خدا اشتباه می گیرد . آفتابگردان راهش را بلد است و کارش را می داند

او جز دوست داشتن آفتاب و فهمیدن خورشید کاری ندارد .

او همه زندگی اش را وقف نور می کند ،

در نور به دنیا می آید و در نور می میرد . نور می خورد و

نور می زاید .دلخوشی آفتابگردان تنها آفتاب است .

آفتابگردان باآفتاب آمیخته است و انسان با خدا .

بدون آفتاب ، آفتابگردان میمیرد؛ بدون خدا انسان .