این روزای ماه رمضون عجیب با پدیده فقر و نداری و تنگ دستی درگیرم. نمی دونم چرا ولی وقتی هر شب تو برنامه جشن رمضان از گره های مردم که همین دور و بر خودمون هستند صحبت میشه بغض گلوم رو میگیره ، اولش به خاطر اینکه کاری برای همسایه خودم تا بحال انجام ندادم و از ایده آل انسانی فرسنگ ها فاصله دارم چه برسد به ایده آل مسلمانی و پیروی از امیرالمونین. اما چیزی که بیشتر اذیتم میکنه و فکرم رو مشغوله خودش می کنه امتحانیه که این بندگان خدا دارند پس میدهند ! اگر این امتحان الهیه پس ما تو زندگیمون قراره کی و چجوری امتحان بشیم ؟؟ (هرچند فرموده اند که ما هر لحظه در حال امتحان پس دادن هستیم . ) اما این طور امتحان پس دادن خیلی سخته ، خیلی *.

منکه به شخصه فکر نمی کنم طاقتش رو داشته باشم...  .

چقدر ناشکرم من ! انشالله توی امتحان ها وسختی های زندگی شرمنده خدا و اهل بیت نباشیم.

 

 

 

 

 

·        : البته این امتحان برای افراد ماهم هست که نگذاریم چنین وضعیتی برای همسایه ها و هم وطن هامون بیاد ولی افسوس. . .

·        به نظر شما چنین برنامه ای بیشتر به فرهنگ کمک رسانی خدمت می کنه یا آبروی این بندگان خدا ها رو میبره؟؟

·        یاد اون دوستم افتادم که چند مدت پیش قصه اش رو گفته بودم اینجا. (کلیک کنید) اگر میتونید کمکش کنید اطلاع بدید. علی یارتون.